Jak smakuje miłość?

Główną bohaterką "Smaku miłości" jest Weronika. Dwudziestodziewięcioletnia pracownica spółdzielni mieszkaniowej, aktualnie desperacko próbująca zapomnieć o obiekcie swojej największej miłości. Na jej (nie)szczęście, wspomniany obiekt, notorycznie jej to utrudnia, pojawiając się w najmniej oczekiwanych momentach... Jednak Weronika, uparcie przedzierając się przez gąszcz wyzwań czyhających na współczesnego singla, pod naporem rodziny i przyjaciół rozpoczyna intensywne poszukiwania nowej wersji drugiej połówki, w tym też celu odkrywa bezkresną głębię Internetu, a tam - portale randkowe - i tym sposobem trafia wreszcie na Tego Jedynego, ale czy będą żyli długo i szczęśliwie? I kim jest Monika? O, tego już musicie dowiedzieć się sami... ;)

Zadzwonię do niego wieczorem, powiedzmy koło dwudziestej, i zapytam mimochodem: "Co porabiasz? Co tam u ciebie?". A potem zaproszę go do domu. Olśnię, oczaruję... pozna Weronikę, jakiej dotychczas nie znał. Będę zniewalająca, tajemnicza i zimna. Oszaleje na moim punkcie! Trzeba brać sprawy we własne ręce. [s. 68]

Oto pełna humoru kronika zdarzeń z życia niezwykle zwariowanej Weroniki. Cudowny antydepresant. Rzadko śmieję się na głos podczas lektury, a tutaj, muszę przyznać, że moje struny głosowe nieznośnie często przyjemnie drgały. Weronika jest po prostu rozbrajająca, a przy tym nie traci hartu ducha. Czy jednak z Weroniką można się utożsamić tak jak to było w przypadku Brigdet Jones, którą chcąc nie-chcąc kusi blurb okładki? To już pozostaje w interpretacji czytelnika, ja ze swojej strony muszę przyznać, że nieźle się uśmiałam obserwując skłonność do wpadania w tarapaty tej nietuzinkowej bohaterki, a szczególnie jej potrzebę znalezienia partnera, która była tak silna, że przysłoniła zdrowy rozsądek ;)

Więcej na: recenzje ami.: Smak miłości - Iga Adams: